Een droom die uitkomt.
Als kind groeide ik op in liefde en vrijheid. In deze zorgeloze periode was er veel tijd voor het verzorgen van dieren, hutten bouwen en de natuur in met dolk en zelfgemaakte pijl en boog.
Ook sporten stond hoog in het vaandel in ons gezin. Hardlopen, wielrennen en paard rijden waren mijn sporten. Ik heb er altijd veel van genoten en geleerd.
Toen kwam de schoolkeuze, waar ik zelf geen inzicht in had en waar mijn ouders mij het advies gaven om naar de LTS te gaan. Om de reden dat ik een “doe mens” ben , het niveau niet te hoog was, waardoor ik naast school nog ruimte had voor mijn bewegelijke wereldje.
Na de LTS heb ik een opleiding draaier-frezer-bankwerken genoten op de bedrijfsschool van Hollandse Signaal Apparaten.
Een vak leren, ik was er verzot van en ben met riante cijfers geslaagd. Een periode waar je veel discipline werd bijgebracht, precisie en hoogwaardige nauwkeurigheid om de 0.001 mm. onder controle te krijgen. En toch een periode waar je de ondeugende Erwin kon blijven, een warme plek onder leeftijdsgenoten en respect van de leiding.
Klaar voor de grote wereld ging het langzaam bij beetje minder. Ik kreeg steeds meer het besef, dat ik dit niet dag in dag uit kon doen.
Vol goede moed ben ik in de avonduren gaan studeren wat hopend op een uitweg zou eindigen. Verwikkeld in hogere werktuigkunde werd het me steeds duidelijker dat ik weer de vrijheid wou.
In die periode hierna zijn we veel gaan reizen. Vele werelddelen hebben we bereisd met rugzak en tent. Dit was ook een duidelijke overgang om mijn leven te veranderen. Een grote stimulans was mijn vrouw, die altijd heeft begrepen wat ik voelde en wat mijn doel was.
In Indonesie heb ik mijn eerste gereedschap gekocht. En met mergelsteen uit Limburg kwamen de eerste werken van mijn handen.
Cursussen edelsmeden, beeldhouwen en smeden gaven mij het voer voor het neuzen in technieken.
Mijn luchtkasteel werd gebouwd in een droombeeld om kunstenaar te worden.
Een ontmoeting met beeldhouwers uit Zimbabwe gaf me de mogelijkheid om daar eens te gaan werken. Leven in een dorpje met lemen huizen waar de eenvoud van het bestaan nog speelt. Eindeloos hakken in steen, een ontplooiing van eigen vormgeving. Door meditatie heb ik geleerd om mijn geest te openen en ontvankelijk te worden voor ingevingen.
Dit krachtige medium geeft mij het vertrouwen en inspiratie voor de verdere richting van mijn creatieve leven. Stap voor stap heb ik mijn werk indeling veranderd. Eindeloos en vol passie kan ik bijna onvermoeibaar deze nieuwe taak als beeldhouwer in de maatschappij vervullen.
De grootste bekroning komt uit mijn omgeving door de verkopen en de belangstelling in de media.
In 2004 heb ik voor de laatste keer mijn Zimbabwaanse beeldhouwvrienden bezocht en is er weer materiaal op transport gezet. Een waanzinnige combinatie van reizen en werken. Ook in dat jaar werd onze dochter geboren, de meest intense en dierlijke ervaring ooit.
In het voorjaar van 2005 en 2007 ben ik naar Carrara in Italie afgereisd. Een zoektocht in de wereld van het witte marmer. In een atelier heb ik een werkplek met hijskraan, perslucht en elektra afgehuurd. Een prachtige invalsbasis om soortgelijke mensen te ontmoeten. Een ruime vogelvlucht van materiaal winning tot het eindproduct met alle voorkomende technieken. Vele kunstenaars uit de hele wereld hebben me een grotere horizon gegeven, waar ik hoop nog veel mee te kunnen doen in de toekomst.
Beeldhouwer Erwin Middelhuis.
